یاد آن روز‌هایی که دیواری کوتاه تر از دیوار عرب‌ها و افغان‌ها نبود به خیر، یاد روز‌هایی که هر چیزی میشد یه فحشی به عرب‌ها و افغان‌ها میدادیم ، که اآی چقدر خرند، چقدر نفهمند، چقدر بی کلاسند، ای هر چی سختی میکشیم از اینهاست، اگه اینها نبودند ما آزاد بودیم الان، اگه ۱۳۰۰ سال پیش آن کار را نمی‌کردند ما این کار را نمی‌کردیم ... خلاصه با کمال نامردی هر چیزی رو بزرگ میکردیم ( یه چیز بین انسان و ...)، و خیلی از ماها به اینها به عنوان زیر مجموعه انسان نگاه میکردیم، درد ها، شادی‌ها و انسانیتشون روی به فراموشی سپرده بودیم ، ای که چقدر بده آدم دم از کورش و سعدی و .. بزنه ولی انسان‌ها رو و انسانیتشون رو به فراموشی بسپره. آره هفته قبل بعد از مدت‌ها میخواستم بنویسم ،
از عرب‌هایی که بعد حذف شدن تیمشان گفتند ایران تیم ماست، در بازی ایران کره پرچم ایران رو در کنار پرچم خودشون گرفته بودند و فریاد می‌زدند ایران ایران...
از مصری ها، یمنی ها، و تونسی‌هایی که مثل تمام انسان‌های دیگر به خاطر آزادی و حقوق انسانیشون به پا خواستند، و جنگیدند، به روشی که ایرانیان سال پیش برای اولین بار در خاورمیانه بنا نهادند، اعرابی که مثل ما و به اندازه ما انسانند، و برای آرمان‌های انسانیشون میجنگند، برای رهایی از حکام زیاده خواه و طمأع...
و اما از افغان‌هایی که در حمایت از آزادیخواهان ایرانی، مردم ایران و کشور ایران ، تظاهرات کردند، آمدند بیرون و به مانند ایرانی‌ها شئعار دادند، انگار که خود ما بودیم، انگار که آنروز ایرانی بودند...
آره من امروز افغانیم، مصریم، تونسیم ... به نژاد تمام انسان‌های دنیام، تمام آزادی خواهان دنیا ... آره من امروز یه انسانم همین و فقط همین، فارغ از هر اسم و لقب و رنگی.
یه بار دیگه زمزمه می‌کنم به این امید که فردا یادم نرود ...
بنی آدم اعضای یکدیگرند ...
من برده‌داری را برانداختم. به بدبختی‌های آنان پایان بخشیدم. فرمان دادم که همه مردم در پرستش خدای خود آزاد باشند ...
...
تظاهرات در افغانستان
