برای آنان که ملت خود را مسخره میکنند..

چند روز پیش به مسی و فرناندا لیما توهین شد، مسخره شدند و.. و عده‌ی شروع به سر کوفت‌های همیشگی‌ به ملتی زخمی کردند .. ملتی که مثل یک کودک بیمار و رنجور تحت انواع و اقسام فشار‌ها کمک می‌خواهد نه پندو اندرزو مسخره و تحقیر ... همه چیز از چرخه زندگی‌ شروع میشود، وقتی‌ یک کودک تحت تربیت پدر و مادری با رفتار‌های تحقیر آمیز و اشتباه بزرگ میشود، در آینده همان رفتار‌ها را به جامعه پس خواهد داد و آن رفتار‌ها را دوباره تولید می‌کند ( رفتاری که بیشتر روشنفکران امروز جامعه ما در گیر آنند)، در واقع درسی‌ که از جامعه و اطرافیان گرفته است را پس خواهد داد،و این چرخه تا ابد تکرار خواهد شد ..

 .

 .

حال راه حل چیست؟ تنها راه حل این چرخه بیمار این است که :کودک/یا والدین به رفتار اشتباه خود پی‌ ببرند و سعی‌ در تصحیح این رفتار‌ها برای خود و نسل بعد بکند.. که چرخه سالم پدید بیاید

جامعه و نسل‌های انسانی‌ هم دقیقا به همین شکل اند،  به خصوص جامعه امروزی ایران که زیر والدین (حکومت) مریض و بیمار ۳۰ سال تحت تاثیر رفتار‌های مریض حکومت بزرگ شده است. رفتار‌هایی‌ مثل : تحقیر و مسخره کردن، افترا، تهمت و سر کوفت زدن و.. آری ما نسلی هستیم که از این رفتار‌ها سوخته ایم، همه مان قربانی هستیم و تحت تربیت حکومتی بزرگ شدیم که خود را همیشه محق می‌دانست و مارا تحقیر میکرد، حالا ما بزرگ شده ایم،و همه مان شده ایم یک پا حکومت... تحقیر کنند، مسخره کنند، محق، تهمت زننده و سرکوفت زن ... !

و سوال اینجاست آیا باید با هر اشتباهی‌ که از کودک جامعه ما بر میاید، به اووو سرکوفت بزنیم ؟ مسخره آاش کنیم؟ داشته‌ها و نداشته‌هایش را به سخره بگیریم؟ و همان رفتار‌های پدر نا خلف و مریضمان را بکنیم (تحقیر، مسخره کردن ..)؟ یا خودمان تغییر را رقم بزنیم، به جای مسخره کردن فرهنگ و مردمانمان، به یاد بیاوریم، که کودک جامعه ما ۳۰ سال تحقیر شده و احتیاج به التیام، امید و کمک دارد، و یادمان باشد که این چرخه فقط با دستان خود ما شکسته خواهد شد .. کودک جامعه ما احترام، اعتماد، و کمک می‌خواهد ، نه فحشو، قضاوتو، توهین .. که گوش همه ما از اینها پر پر است ...
کامران اط

مردمی که در سخترین شرایط میخندند و امیدوارند ..