Friday, February 18, 2011

بحث احمقانه و بچه گانهٔ خمينی

بحث احمقانه و بچه گانهٔ خمينی ، گويی که او هم يکی از کانديداهای رياست جمهوريست, بحث بهانه های آبکی
چند واقعيت
1. خمينی مرده است و چه فحشش بديم چه ببوسيمش هيچ فرقی نميکنه،
پس الکی احساساتی نشين ! ( من شخصاً فحشش ميدم.) قضاوت، فحش, پاره کردن عکسش .
و... کارهای حاشيه اي هستند و هيچ سودی برای ما ندارند، چرا که خمينی مشغول ساختن جمله های بی فعل در ان دنياست، و ديکتتور و مشکل امروز ما خامنه ای است وهر هدفی‌ غير از او حاشيه است و به نفع او، پس نوک پيکان رو به سمت خامنه اي ببريم.
2. تنها و بهترين رقيب خامنه اي که ديکتاتور زنده است، خمينی است.
3.نمونه: الّله اکبر شعاری بود مختص حکومت و نماز جمعه،
اوایل که میخواستیم استفاده کنیم ، کسانی‌ میگفتند که ما اعتقاد نداریم و ... بده و مال اسلام و ... از این شعار استفاده کردیم، و تاثیرش رو دیدیم ،و اینکه چگونه ابزار اصلی‌ حکومت رو بر علیه خودش به کار بردیم،و چگونه باعث شدیم از این شئعار خودشون مثل ساگ میترسیدند... به این میگویند هوش و خرد.

۴. انقلاب مصر مثال دیگر که اینها میخواستن مصادرش کنن

و استفاده ابزاری کنند ازش

!

به همین خاطر کلی‌ برایش تبلیغ کردند

به قولیاینها تبلیغکردند و ما استفاده کردیم! نتیجسه چی‌ شد ؟ ۲۵ بهمن و ترس حکومت و خفه شدن حکومت در مورد مصر :د، به این هم میگویند خرد که حکومت رو کیش‌ و مات کرد.

۵. فکر می‌کنم دیگه وقت آن رسیده که به آن عقلانیتی که موسوی میگه رسیده باشیم، عقلانیت یعنی
اینکه خمینی که مرده و مهم نیست و انقدر ظاهر بین و کوتاه بین نباشیم
، بلکه به این فکر کنیم که تاثیری که اسمش میگذارد روی دشمنان ما چیست؟ آیا نام بردن اسم او و استفاده ابزاری از اسمش به نفع جنبش مردمیست یا خیر ؟ آیا باعث خواهد شد که جان انسان‌های کمتری ریخته شود و دیکتاتور زودتر رسوا ونابود شود یا خیر؟

برای فهمیدن اینکه چه تاثیری روی دشمنان ما دارد بهتر است که اول دشمنان رو به ۲ گروه تقسیم کنیم:
۱. جیره خواران
۲. متعصبین ولایت
جیره خواران رو که نمی‌شه کاریشون کرد، ولی فکر می‌کنید کسانی‌ که فکر میکنند خامنه‌ای ولی‌
فقیه و عادل و پاک .. هست رو با چه وسیله ی بهتر از همه می‌شه بی‌ اعتقاد کرد ؟ به شک انداخت ؟
.می‌شه گفت تنها وسیلهٔ ما برای کوبوندن خامنه‌ای خمینی است، برای تفرقه بین ولایت مداران و جنگ بینشون و تضعیف شون.
در آخر میگم ، انتقاد کردن و لاف زدن آسوئه بخصوص از پشت کامپیوتر و تلویزیون... ، ولی‌ عمل کردن توی جنگ ،و جنبش رو زیرفشار درست کردن و .. سخته و مرد عمل می‌خواد نه حرف و لاف،

خیلی‌ خوب بود این منتقدین یه کارنامه عملی‌ هم غیر از این انتقادات و لاف‌ها داشتن که ببینیم اگه با این راه‌های درستشون جنبش درست میکردند چند روزه حکومت برچیده میشد، اه البته یادم نبود، همشون یا خارجند و یا وقتی‌ ایران بودند بسیار مظلوم بودند.

حرف زدن آسون است، ولی‌ انصاف میگه که حتما این جنبش یه فرقی‌ با بقیه جنبش‌های سی‌ سال پیش داشته که تا امروز زنده مونده و تا آخر عمر این حکومت هم خواهد موند.

یک مقدار قدر شناس باشیم
به امید احترام و انصاف ما ایرانی‌ ها